Jednym z podstawowych parametrów obrazu bitmapowego zwanego inaczej rastrowym jest jego rozdzielczość. Obrazy rastrowe składają się z równo ułożonych koło siebie punktów zwanych pikselami.

Od ilości tych punktów zależy wielkość obrazu. Gdy pomnożymy ilość pikseli jednego boku poprzez ich ilość na drugim boku to otrzymamy ich całkowitą liczbę w obrazie.

Przykład:
Aparat fotograficzny Nikon D700 tworzy obrazy o wielkości 4256px x 2832px i dlatego mówimy, że posiada on matrycę 12 megapikselową, czyli w jego obrazach mamy przeszło 12 milionów punktów.

Istnieje zależność pomiędzy ilością pikseli a fizyczną wielkością grafiki w druku, czy też do wyświetlania na monitorze (Internecie).

Aby grafika prawidłowo się wydrukowała zakłada się że powinna mieć rozdzielczość minimum 300 dpi, czyli 300 punktów na każdy cal długości. Jak wiadomo 1 cal to 25,4 mm a więc nasze zdjęcie z Nikona D700 będzie miało:

Pierwszy bok: 4256 px: 300 dpi = 14,186 cali czyli 14,186 x 2,54 = 36,03 cm
Drugi bok: 2832 px: 300 dpi = 9,44 cali czyli 14,186 x 2,54 = 23,98 cm

Reasumując plik rastrowy o wielkości  4256 px x 2832 px można wydrukować w wielkości 36 cm x 24 cm.

Co do wyświetlania to tutaj mamy troszkę łatwiej, gdyż wymagana rozdzielczość to 72 dpi a więc:

Pierwszy bok: 4256 px: 72 dpi = 59,11 cali czyli 14,186 x 2,54 = 150,14 cm
Drugi bok: 2832 px: 72 dpi = 39,33 cali czyli 14,186 x 2,54 = 99,90 cm

Jak widać nawet niewielką grafikę możemy zamieścić w Internecie ale w jakości do druku musi ona już mieć odpowiednią wielkość.

Zawsze gdy chcemy szybko sprawdzić, w jakiej wielkości możemy wydrukować daną grafikę możemy zastosować poniższe uproszczenie:

Ilość pikseli każdego boku dzielimy przez 118 i tyle centymetrów może mieć wydruk.

Podawanie wielkości grafiki w pikselach jednoznacznie określa jej wielkość. Niektóre programy potrafią podawać także wielkość w centymetrach ale pamiętajmy że musi tutaj wystąpić drugi parametr, a mianowicie rozdzielczość – mówiący nam jak „gęsto mają być upakowane” pixele  na każdym calu długości (w przypadku druku ma tu być 300 dpi)

Stosując odpowiednie oprogramowanie graficzne możemy zastosować tzw. Interpolację, czyli zmienić rozdzielczość zdjęcia. Polega to na wstawieniu dodatkowych punktów do obrazu na podstawie wyliczeń wartości kolorów punktów sąsiadujących. Przy odrobinie wiedzy, pomniejszenie grafiki odbywa się bez straty jej jakości. Niestety, jej powiększenie można stosować w ograniczonym stopniu. Zależy to także od wyglądu grafiki jej stopnia skompresowania.

Przy omówieniu tematu rozdzielczości warto poruszyć sprawę skompresowania plików JPG. Format ten został opracowany z myślą o publikowaniu i przesyłaniu zdjęć Internetem. Jego główną zaletą jest tzw. waga pliku, czyli przy zachowaniu danej wielkości grafiki w pikselach posiada on niewielką wielkość w MB. Aby dało się to osiągnąć zastosowano tutaj algorytm stratnej kompresji. Uproszczając, polega to na ujednoliceniu kolorystycznym grup pikseli. Jeżeli kompresja jest zbyt intensywna zaczynamy mieć widoczne wady w obrazie. Główne z nich to tzw. schodkowanie czyli widoczne różnice w kolorze na obszarach grafiki z gładkim przejściem kolorystycznym np. błękitne niebo na zdjęciu.

Drugą najczęściej występującą  wadą są tzw. artefakty czyli charakterystyczne prostokąty na obrazie. Dodatkowym problemem może być fakt iż potrafią one być mało widoczne w systemie kolorów RGB (do wyświetlania) a bardzo uwidaczniają się w CMYK’u (podczas druku).